Sen,sen sen...

Merhaba, geçen gün TV deki bir programda şiir okunuyordu. Hava atmak gibi olmasın ama bütün okunan şiirleri ezbere biliyordum ve okuyucu ile aynı anda okuyup,evdekilere hava atıyordum:)) Fakat "Sen,sen sen" diye bir şiire başladı ki okuyucu, kaldım :) Bilmediğim bir şiirdi çok bozuldum:) Baktım mısraları çok hoş, hele "Duymasa da hiç kimse şair gönlümün sende karar kıldığını" mısrasını duyduğumda hemen not edip, netten şiirin tamamını buldum:) Sizinle de paylaşmak isterim:)

SEN SEN SEN

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını...
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...

Yavuz Bülent Bakiler