10 Aralık 2007 Pazartesi

Son 6 günüm...

Merhaba! Uzun bir süre olmuş yazı eklemeyeli.Bir tanıdığım “en son 4 Aralıkta yazmışsın” dediğinde fark ettim ben de:) Yazacak bir şey mi olmadı yoksa yazmaya hal mi bulamadım bilmiyorum.Alışmışım sinema ve tiyatro yorumu yazmaya ya,belki de bu hafta herhangi bir şey izlemeyişimden yazmamışımdır:)

Neler yaptım hatırlamaya çalışıyorum şimdi.Tabi dizilerden yardım alacağım ki hatırlayayım:) Ne kötü değil mi, nasıl bir yer edinmişse hayatımda diziler onlarla hatırlıyorum zamanıL Çok fazla dizi seyrediyor olmamdan duyduğum rahatsızlığı psikoloji öğretmeni olan komşum Gönül abla ile paylaşmıştım bir keresinde bana “ mutlu oluyorsun ,yorgunluğunu öyle atıyorsun çok kötü bir şey değil” demişti, ben de biraz olsun rahatlamıştım.Fakat yorgunluğumu atmak için daha faydalı ,yararlı uğraşlar edinsem daha iyi olur kanaatindeyim. Her sene "bu yıl dizi izlemeyeceğim" diyorum ama gene kaptırıyorum kendimi.Cumartesi günü NTV de bir programda Murathan Mungan, yabancı bir yazarın sözünü söylemişti “yaşadıklarımla kötümser,irademle iyimserim” diye.Ne kadar manidar değil mi ama o kadar da sancı verici.Bakınız bu sözü hafızama yazmakla hata mı etti sancı verdi şimdi.Dizi izleme noktasındaki iradesizliğimi yazıp arkasından bu sözü hatırlayarak zayıf oluşumu hatırladım ki bu bana sancı verdi.Neyse sancı çekmeyi seviyorum.Sancı varsa ümit vardır her daim.

Velhasıl, Salı günü her Salı olduğu gibi arkadaşlarla toplanacaktım ki Nurgül çağırdı “yarım saat de olsa gel” diye. Nurgül ‘ün annesi ertesi gün hastaneye yatacaktı ,4 çocuğunu evde dünyaya getirmiş ve hiç doktora gitmemiş biri olarak çok korkuyordu.Biz de birlikte kafasını dağıtmaya çalıştık ki saatler ilerledi ve ben ordan ancak eve gidebildim:) Cemile teyzemiz ameliyatını oldu ,başarılı da geçti çok şükür ,inşallah her şey yoluna girer.Korktuğu kadar olmadığını anladı ama her şeyin ilki ürkütücüdür bu tecrübeyi ne desek de kendi yaşayarak anladı.Kuş olup kaçmak istiyordu, “fazla para vermeyi teklif etsem canımı acıtmasalar” diyordu:) Tecrübenin verdiği dersi hiçbir keskin söz veremiyor maalesef.

Çarşamba günü komşum Yeliz’ e “ev işinde yardım edeyim” dedim ki(aslında o zorla yaptırıyordu:)) Nurgüller hastaneye gidiyorlarmış beni de aldılar Yeliz’e pek yardımım dokunamadı maalesefJ Perşembe günü evdeydim.Cuma günü de evime gittim yeğenlerimi sevip.Cumartesi günü kendi kahvaltımı komşum Figen’ de yapıp, Nilü hasta olduğundan yeğenlerime kahvaltı hazırlamaya gittim, ordan da Cemile teyzeyi hastanede ziyaret ettim.

Akşam Gönül abla geldi çaya epey muhabbet ettik.Bir ara da Figen uğradı.

Pazar günü ise Figen ile alışverişe gittik birlikte uzun zamandır çıkmıyordum alışverişe ayaklarım ağrıdı :) Akşam da Asu Teyzeme gittim, annem ordaymış. Teyzem köyden geldiğinden beri gidememiştim iyi oldu. Ay aman göya bişey yapmadım dedim ama uzun oldu birikince.Epey de bişey yapmışım :) Bir de ayrıntıları ile yazınca böyle uzuyo.Bir arkadaşımın bloğuna yorum yapan biri “ne bu böyle ,bize ne sizin yaptıklarınızdan her şeyi yazmayın” diye yorum yapmıştı çok gülmüştüm,inşallah o kişi benim bloğuma rastlayıp okumaz ;çünkü öfkesi artabilir. Kime ne canım tapusu benim değil mi istediğimi yazarım :)

Dolu ve anlamlı anlar yaşayıp,yazmak dileği ile…

Hiç yorum yok: